و از ادعيه ي مختصره كه در قنوت فرايض و نوافل خواندن آن سزاوار است دعايي است كه از امام به حق ناطق، امام جعفر صادق (ع)، روايت شده است و آن اين است:

«الهي كيف ادعوك و قد عصيتك، و كيف لا ادعوك و قد عرفت حبك في قلبي و ان كنت عاصيا، مددت اليك يدا بالذنوب مملوة، وعينا



[ صفحه 137]



بالرجاء ممدودة. مولاي انت عظيم العظماء، و انا اسير الاسراء، انا الاسير بذنبي، المرتهن بجرمي. الهي لئن طالبتني بذنبي لاطالبنك بكرمك، و لئن طالبتني بجريرتي لاطالبنك بعفوك، و لئن امرت بي الي النار لاخبرن اهلها اني كنت اقول لا اله الا الله، محمد رسول الله. اللهم ان الطاعة تسرك، و المعصية لا تضرك، فهب لي ما يسرك، و اغفر لي ما لا يضرك، يا ارحم الراحمين.»

خداي من! چگونه بخوانمت با آنكه نافرماني ات كرده ام، و چگونه نخوانمت با آنكه دوستي تو را در دلم مي يابم، هر چند كه نافرمانم. دستي را به سويت دراز كرده ام كه از گناه سرشار است، و چشمي را به تو دوخته ام كه به اميد ناظر است. مولاي من! تو بزرگ بزرگاني و من اسير اسيران، من اسير به گناه و گروگان به جرم خويشم. خداي من! اگر مرا به گناهم بگيري، من تو را به كرامت مي گيرم، و اگر مرا به جرمم بستاني، من تو را به عفوت مي ستانم، و اگر فرمان دهي مرا به آتش برند، دوزخيان را گويم كه من گوينده ي «لا اله الا الله، محمد رسول الله» بوده ام. خداوندا! فرمانبري تو را مسرور مي سازد، ولي معصيت به تو زياني نمي رساند، پس به من ببخش آنچه را كه تو را مسرور مي سازد، و بر من ببخشاي آنچه را كه به تو زياني نمي رساند،اي مهربانترين مهربانان.

همچنين از جمله ادعيه ي متوسطه كه در قنوت، خواندن آن لايق است، دعايي است از «ادعية الوسائل الي المسائل» است كه از ثامن ائمه هدي امام رضا (ع) روايت شده است:



[ صفحه 138]



«اللهم ان الرجاء يسعة رحمتك انطقني باستقالتك، و الامل لاناتك و رفقك شجعني علي طلب امانك و عفوك، ولي يا رب ذنوب قد واجهتها اوجه الانتقام، و خطايا قد لاحظتها اعين الاصطلام، و استوجبت بها علي عدلك اليم العذاب، و استحققت باجتراحها مبير العقاب، و خفت تعويقها لاجابتي و ردها اياي عن قضاء حاجتي بابطالها لطلبتي، و قطعها لاسباب رغبتي، من اجل ما انقض ظهري من ثقلها، و بهظني من الاستقلال بحملها، ثم تراجعت رب الي حلمك عن الخاطئين، و عفوك عن المذنبين، و رحمتك للعاصين، فاقبلت بثقتي متوكلا عليك، طارحا نفسي بين يديك، شاكيا بثي اليك، سائلا ما لا استوجبه من تفريج الهم، و لا استحقه من تنفيس الغم، مستقيلا اياك واثقا مولاي بك.»

خداوندا! اميدواري به وسعت رحمتت مرا به درخواست گذشت و بخششت به زبان آورده، و آرزومندي به بردباري و مدارايت مرا بر طلب امان و عفوت دلير گردانيده، و مرا -اي پروردگار - گناهاني است كه با انواع مختلف انتقام رو به رو است، و خطاهايي است كه ديده هاي ريشه كن ساختن بدان مي نگرد، و با انجام آنها با توجه به عدالت تو مستوجب دردناك ترين عذابها گشته ام، و با اكتساب آنها مستحق كيفري تباه كننده گرديده ام. و ترسيدم كه آنها اجابت دعايم را به تعويق اندازد، و مرا از برآورده شدن حاجاتم كنار زند، به اين گونه كه خواسته ام را باطل سازد، و اسباب گرايشم را ببرد، چرا كه سنگيني بارش پشتم را خرد كرده، و گمان آنكه بار آن اندك است،



[ صفحه 139]



كمرم را خميده ساخته، ولي با اين همه به بردباري ات از خطاكاران و عفوت از گنهكاران و رحمتت به عاصيان توجه نموده با اطميناني كه به تو دارم به سويت روي آوردم در حالي كه بر تو توكل نموده و خود را در پيشگاهت انداخته و از اندوه طاقت فرسايم به تو گله نموده و گشايش غمها را كه سزاوار آن نبوده و زدودن اندوه را كه مستحق آن نيستم از تو خواستارم، در حالي كه از تو آمرزش خواسته و به تو - اي مولايم - اطمينان نموده ام.

«اللهم فامنن علي بالفرج، و تطول علي بسهولة المخرج، و ادللني برأفتك علي سمت المنهج، و ازلقني بقدرتك عن الطريق الاعوج، و خلصني من سجن الكرب باقالتك، و اطلق اسري برحمتك، و طل علي برضوانك، و جد علي باحسانك، و اقلني عثرتي، و فرج كربتي، وارحم عبرتي، و لا تحجب دعوتي، و اشدد بالاقالة ازري، و قو بها ظهري، و اصلح بها امري، و اطل بها عمري، وارحمني يوم حشري و وقت نشري، انك جواد كريم، رؤوف رحيم.»

خداوندا! پس با گشايشي كه برايم مي داري، بر من منت نه، و با آسان ساختن راه گريز بر من احسان نما، و با رأفت خود مرا به سوي راه راست رهنمايي فرما، و با قدرت خويش از راه كج دورم ساز، و با آمرزشت از زندان غم خلاصم بخش، و با رحمتت از اسيري آزادم ساز، و با خشنودي ات بر من بخشش نما، و با احسان خويش بر من جود كن، و لغزشم را ناديده گير، و اندوهم را بزدا، و به سرشكم رحم آر، و دعايم را محجوب مساز، و نيرويم با آمرزش محكم ساز، و پشتم را بدان نيرو ده، و كارم را بدان اصلاح كن، و عمرم را بدان



[ صفحه 140]



دراز ساز، و در روز حشر و وقت نشرم بر من رحمت آور، كه تو بخشنده و بزرگوار و دلسوز و مهرباني.