يكي از خصوصيات استاد مطهري (ره) عنايت زياد به تهجد و شب زنده داري بود و از دوران طلبگي تا آخر عمر، بدان پايبند بودند.

يكي از علما درباره ي ايشان مي گويد: «از ويژگيهاي آن مرحوم، تقيد و علاقه ي مفرط ايشان بود به ذكر و دعا و شب بيداري. به ياد دارم كه در



[ صفحه 114]



همان اوايل آشنايي ما با يكديگر، او به نماز شب مقيد بود و مرا نيز بدان تحريض مي كرد و من به بهانه ي اين كه حوض مدرسه شور و كثيف، و براي چشمانم مضر است از آن شانه خالي كردم تا اين كه شبي در خواب، ديدم كه در خوابم و مردي مرا بيدار كرد و گفت: من عثمان بن حنيف نماينده ي حضرت اميرالمؤمنين، علي (ع) مي باشم. حضرت به تو دستور داده اند به پاي خيز و نماز شب را به پا دار و اين نامه را حضرت براي تو فرستاده اند. در آن نامه با حجم كوچكي كه داشت با خط سبز روشن نوشته شده بود؛ «هذه براءة لك من النار». من در عالم خواب متحيرانه نشسته بودم كه ناگاه در همان حال تحير، مرحوم آيةالله مطهري مرا از خواب بيدار كرد و در حالي كه ظرف آبي در دست داشت، گفت: اين آب را از رودخانه تهيه كرده ام برخيز و نماز شب بخوان و بهانه مجوي.» [1] .