مرحوم علامه طباطبايي مي گويد:

«چون به نجف اشرف براي تحصيل مشرف شدم از نقطه نظر قرابت و خويشاوندي، گاهگاهي به محضر مرحوم قاضي شرفياب مي شدم، تا اينكه يك روز در مدرسه ايستاده بودم كه مرحوم قاضي از آنجا عبور مي كردند، چون به من رسيدند، دست خود را روي شانه من گذاردند و گفتند: اي فرزند، دنيا مي خواهي نماز شب، و آخرت مي خواهي نماز شب بخوان!

اين سخن آن قدر در من اثر كرد كه از آن به بعد تا زماني كه به ايران مراجعت كردم، پنج سال تمام در محضر قاضي روز و شب به سر مي بردم و آني از ادراك فيض ايشان دريغ نمي كردم.» [1] .



[ صفحه 113]