در حالات شهيد محراب مرحوم ملا محمدتقي برغاني آمده است: «عبادت آن جناب - قدس سره - چنان بود كه هميشه از نصف شب تا طلوع صبح صادق به مسجد خود مي رفت و به مناجات و ادعيه و تضرع و زاري و تهجد اشتغال داشت و مناجات «خمس عشرة» را از حفظ مي خواند و بر اين روش و شيوه ي پسنديده استمرار داشت تا همان شب كه شربت شهادت نوشيد. مكرر در فصل زمستان ديده مي شد كه در پشت بام مسجد خود، در حالي كه برف به شدت مي باريد، در نيمه ي شب پوستيني بر



[ صفحه 109]



دوش و عمامه بر سر داشت و مشغول تضرع و مناجات بود و با حالت ايستاده، دستها را به سوي آسمان بلند كرده، تا اين كه برف، سراسر قامت مباركش را از سر تا پا سفيدپوش مي كرد.» [1] .

جالب توجه است كه اين بزرگوار در حال سجده كه مناجات خمس عشرة را مي خواند به دست فرقه ي ضاله ي بابيه به شهادت رسيد.