در شرح حال محدث گرانمايه، حاج شيخ عباس قمي آورده اند:

«وي در تمام دوره ي سال، در چهار فصل، حداقل يك ساعت قبل از طلوع فجر بيدار و مشغول نماز و تهجد بود. به عبادت آخر شب و قبل از سپيده دم اهميت زياد مي داد و معتقد بود بهترين اعمال مستحبي، عبادت



[ صفحه 104]



و تهجد است. فرزند بزرگش گويد: تا آن جا كه من به خاطر دارم بيداري آخر شب از او فوت نشد. حتي در سفرها، اين شيوه عملي مي شد».

محدث قمي درباره ي استادش حاج ميرزا حسين نوري، مي نويسد:

«او در زهد و عبادت سخت كوشا بود. نماز شب او فوت نشد و راز و نيازش با خداوند متعال در تمام شبها برقرار بود.» [1] .



مرو بخواب كه حافظ به بارگاه قبول

ز ورد نيم شب و درس صبحگاه رسيد