آورده اند كه مرحوم ملا محمد اشرفي كه از شاگردان سعيد العلماء است، از نيمه شب تا صبح مشغول تضرع و زاري و مناجات با حضرت باري (جل و علا) بود، و آنقدر بر سر و سينه مي زد كه هنگامي كه صبح مي شد در نهايت ضعف و نقاهت بود به گونه اي كه هر كس او را مي ديد چنين مي پنداشت كه تازه از بستر بيماري، برخاسته است. [1] .

آري به قول مولا اميرالمؤمنين (ع): «قد براهم الخوف بري الفداح، ينظر اليهم الناظر فيحسبهم مرضي، و ما بالقوم من مرض، و يقول: لقد خولطوا»؛ بيم خداوند متعال، آنان را بسان پيكانهاي باريكي كه تراشيده شده لاغر و نحيف كرده است. كسي كه آنان را مي بيند، خيال مي كند كه بيمار هستند. در حالي كه بيماري ندارند و ترس از جهنم آنان را لاغر كرده است، و مي گويد: اينان ديوانه شده اند، در صورتي كه مجنون نيستند... [2] .



[ صفحه 102]