شهيد محراب مرحوم آيةالله صدوقي گويد: «ما مسافرتهايي با امام كرده ايم، در مسافرت مشهد، يك اخلاق پدرانه اي را نسبت به ما مبذول مي داشتند. وقتي از ارض اقدس برمي گشتيم، در بين راه، روس ها براي بازرسي جلوي ماشين ما را گرفتند - در آن زمان قسمتهايي از ايران زير نظر دولتهاي شوروي و آمريكا و انگلستان بود - همگي پياده شديم و چون امام از اول تكليف، مراقب نماز شب بودند و اين عمل، صددرصد از ايشان ترك نشده، بعد از پياده شدن خواستند كه نماز شب بخوانند. آن جا كه وسط بيابان بود آبي وجود نداشت. يك وقت نگاه كرديم كه آبي جاري شده ايشان آستين بالا زد و وضو گرفت. بعداً نفهميديم كه تا ايشان نمازش تمام شد آب بود يا نبود، به هر حال در آن سفر يك چنين كرامتي از ايشان ديديم.» [1] .