امام حسن مجتبي (ع) مي فرمايد:

«شبي از شبهاي جمعه مادرم زهرا (س) را ديدم كه به نماز ايستاده و با خضوع و حضور قلب تمام به راز و نياز و نيايش مشغول بود. تا نزديك طلوع فجر صادق، نماز مادرم طول كشيد. پس از نماز به دعا پرداخت. به شدت تحت تأثير دعايش بود. مادرم درباره ي همه كس دعا كرد، اما حتي يك دعا هم در حق خودش بر زبان نياورد. نماز و دعاي مادرم كه تمام شد، از او پرسيدم: چرا براي خودت دعا نكردي؟ مادرم در جواب فرمود: فرزند عزيزم! در دعا ديگران را بايد بر خود مقدم داشت.» [1] .



[ صفحه 97]