رسول اكرم (ص) فرمود: «در بهشت درختي است كه از آن اسبهاي ابلق (سياه و سفيد) با دو بال و با زينهايي از ياقوت بيرون مي آيند. اولياء خدا بر آنها سوار مي شوند و هر جاي بهشت بخواهند به پرواز درمي آيند. اهل بهشت از خدا مي پرسند: خدايا! اين بندگان تو چگونه به اين مقام و جايگاه رسيده اند كه ما از آن محروميم. جواب مي شنوند: آنها كساني اند كه شبها از بستر خواب بيرون مي آمدند و به نماز و راز و نياز مي پرداختند، در حالي كه شما در خواب بوديد. روزها كه شما مي خورديد و مي نوشيديد آنها روزه مي گرفتند و هميشه از ترس و شوق من مي گريستند.» [1] .



[ صفحه 95]