كسي كه در طول روز دنبال گناه برود، روحش را با گناه آلوده كند، با اعضاي بدنش دست به گناه بزند، يا با چشمش يا با زبانش و غيره، گناه اثرش را بر انسان مي گذارد و روح انسان را مي ميراند.

امام صادق (ع) در حديثي مي فرمايد: «ان الرجل ليذنب الذنب فيحرم صلاة الليل و ان العمل السيئ اسرع في صاحبه من السكين في اللحم»؛ شخصي كه به عصيان روي مي آورد، از خواندن نماز شب محروم مي شود و البته اثر كار بد در انسان، از اثر كارد تيز بر روي گوشت سريعتر است. [1] .

مرد وقتي گناه مي كند به همين جهت از نماز شب محروم مي شود، همانا كار بد (گناه) در نزد صاحب آن، زودتر كارگر مي شود تا كارد در گوشت.

در حديث ديگر آمده: «جاء رجل الي اميرالمؤمنين - عليه السلام - فقال: يا اميرالمؤمنين! اني قد حرمت الصلاة بالليل فقال اميرالمؤمنين: انت رجل قد قيدتك دنوبك»؛ مردي به خدمت اميرالمؤمنين (ع) آمد و گفت: اي اميرمؤمنان! من از نماز شب محروم شدم، علي (ع) فرمود: تو مردي هستي كه گناهانت تو را به بند كشيده است. [2] .

وقتي انسان گرفتار گناه شد، حتماً از نماز شب محروم مي شود.



[ صفحه 86]