بهشت يكي از نعمتهاي الهي است كه خداوند روز قيامت به انسان عطا مي كند و او نتيجه ي اعمالش را روز قيامت مي بيند، و دروازه ي رسيدن به بهشت، انجام اعمال صالح است.

همين طور انسان به بهشت نمي رود، يكي از راههاي ورود به بهشت از طريق نماز شب است، ثمره ي در دل شب با خدا مناجات كردن، رسيدن به بهشت است.



[ صفحه 77]



رسول خدا (ص) به فرزندان عبدالمطلب مي فرمايد: «هنگامي كه مردم در خواب هستند، شب زنده داري كنيد و به عبادت خدا بپردازيد، تا به سلامت وارد بهشت شويد». [1] .

در حديثي ديگر رسول خدا (ص) مي فرمايد: «من ختم له بقيام الليل ثم مات فله الجنة» كسي كه عمرش به شب زنده داري به پايان رسد، بهشت از آن اوست. [2] .

و در حديثي علي (ع) مي فرمايد: «پرهيزكاران دسته دسته به سوي بهشت رهنمون مي شوند و از عذاب آسوده اند و از سرزنش، ايمن و از آتش دورند و بهشت به خاطر آنان آرامش يافته (تا در مكانهاي امن بياسايند) و آنان از اين قرارگاه خشنودند. كساني هستند كه در اين جهان كردارشان پاك، چشمانشان گريان، و شبهايشان در دنيا در اثر فروتني(در نماز شب) و استغفار، روز و روزهايشان از بيم (گناه)، شب بوده است. پس خداوند بزرگ بهشت را جاي بازگشت و ثواب (كردار) آنان گردانيده است و به بهشت و اهل بهشت سزاوارترند در سلطنت جاويد و نعمت پايدار». [3] .

و در حديث ديگري رسول خدا (ص) فرمود: «اي ابوذر! هر مردي كه در شبانه روز فزونتر از نمازهاي واجب دوازده ركعت نماز بگزارد،



[ صفحه 78]



حق ثابت او در برابر آن خانه اي در بهشت خواهد بود». [4] .