از علي بن ابيطالب (ع) نقل شده است كه فرمود: «آنگاه كه خداوند - جل جلاله - ديد اهل آباديي در گناهان زياده روي كردند، و در ميان آنها سه نفر از مؤمنين است، آنان را خداوند - عزوجل - ندا مي كند: اي اهل نافرمانان من! اگر در ميان شما نبودند آنان كه به خاطر من با هم دوستي مي كنند و با نماز خواندنشان زمين من و مسجدهاي مرا آباد مي كنند، و شبها موقع سحر از ترس من از من آمرزش مي خواهند، عذابم را به شما نازل مي كردم، سپس باك نمي كردم». [1] .