رسول خدا (ص) فرمود: «خداوند - جل جلاله - به دنيا وحي كرد: هر كه در خدمت تو باشد تو او را به رنج و تعب بينداز و هر كه تو را رها كند، تو در خدمت وي باش، و هر گاه كه بنده در دل شب تار، با آقاي خويش خلوت نموده و با او به راز و نياز پردازد خداوند تو را در دل وي جايگزين سازد و چون بگويد: اي رب من! اي رب من! خداوند جليل جل جلاله ندايش داده و گويد: لبيك اي بنده من! بخواه از من تا عطايت كنم؛ به من توكل نماي، تا بسنده ات باشم. و سپس خداوند به فرشتگان فرمايد: اي فرشتگان من! بنده ام را بنگريد در دل اين شب تيره با من خلوت كرده است، در حالي كه بطالت پيشگان به لهو و لعب مشغولند و غفلت زدگان در بستر خواب آرميده اند، اينك گواه باشيد كه من به طور حتم او را آمرزيدم». [1] .



[ صفحه 55]