ابن ابي يعفور (راوي حديث) مي گويد، به حضور امام صادق (ع) عرضه داشتم: قربانت شوم، بفرماييد آن ساعتي را كه نزديكترين ساعات انسان به خدا و خدا به او نزديك است كدام ساعت است؟ فرمود: چون آخر شب برخيزد، در حالي كه چشمها در خوابند، وضويي شاداب گرفته و در عبادتگاه خود بايستد و با حضور قلب و توجه دل به خدا، تكبير نماز گفته و با تلاوت قسمتهايي از قرآن، دو ركعت نماز به جاي آورده و آنگاه برخيزد براي ادامه نماز، در اين موقع از سوي آسمان و از جانب عرش اين ندا برخيزد: اي بنده ي خداخوان! الحال احسان و بر و خير از جانب اعلاي آسمان بر سرت در حال پخش و ريزش است، و فرشتگان از كنار قدمهايت تا عنان سما، اطرافت را گرفته اند و خدا ندا مي كند: اي بنده ي من! اگر بداني با كه در حال گفتگو و راز و نيازي، انفتال از خود نشان نمي دهي. راوي گويد: گفتم فرزند رسول خدا قربانت شوم مقصود از



[ صفحه 54]



«انفتال» چيست؟ امام (ع) در حالي كه صورت خود را به سمت پشت سر مي چرخانيد فرمود: انفتال اين است كه صورت و بدنت را برگرداني. [1] .