جابر بن اسماعيل از جعفر بن محمد از پدرش نقل مي كند كه مردي از اميرالمؤمنين (ع) از فضيلت تلاوت قرآن در شب سؤال كرد، ايشان فرمود:

«بشارت باد تو را كه هر كس يك دهم شب را به نماز به سر برد، در حالي كه نيتش فقط خدا و طلب اجر الهي باشد، پروردگار به فرشتگان مي فرمايد: به عدد آنچه روييده مي شود از برگ و دانه ها و درختان در اين شب، و به شماره ي تمام ني ها و شاخه هاي تازه، اجر و ثواب براي وي بنويسيد.

و هر كس يك نهم شب را به عبادت و نماز مشغول باشد، خداوند استجابت ده دعا به او عطا مي فرمايد، و در قيامت، نامه ي اعمالش را به دست راست وي خواهد داد.

و هر كس يك هشتم شب را به نماز مشغول باشد، خداوند پاداش



[ صفحه 46]



يك شهيد شكيباي بااخلاص به او عطا مي كند و شفاعت او را درباره ي اهل خانه اش مي پذيرد.

هر فرد كه يك هفتم شب را نماز بخواند، با چهره اي نوراني چون ماه شب چهارده از قبر خود خارج مي شود، تا از صراط با جماعتي كه در امانند عبور كند.

و هر كس كه يك ششم شب را نماز بخواند، در زمره ي توبه كاران و بازگشت كنندگان به سوي خدا نوشته مي شود، و گناهان قديم و جديدش آمرزيده مي گردد.

و هر كس يك پنجم شب را نماز بخواند، در بهشت از نديمان ابراهيم خليل خواهد بود.

و هر كس يك چهارم شب را به نماز بايستد، در صف اول رستگاران خواهد بود تا از صراط همچون تندبادي بگذرد و بي مناقشه ي در حساب داخل بهشت گردد.

و هر كس يك سوم از شب را نماز بخواند، هيچ فرشته اي را ملاقات نمي كند مگر آنكه به مقام و منزلت او در نزد پروردگار غبطه و حسرت مي برد و به او پيشنهاد مي شود كه از هر كدام از درهاي هشتگانه بهشت كه مي خواهي وارد شو.

و اگر كسي نيمي از شب را نماز بخواند، اگر هفتاد هزار برابر زمين پر از طلا باشد، برابري با اجر او نمي كند، و از براي او در مقابل اين عمل بيشتر از هفتاد غلامي كه از اولاد اسماعيل باشند و آزاد كند پاداش است.



[ صفحه 47]



و هر كس دو سوم شب را نماز بخواند، از براي او به شماره ي شنهاي بيابان حسنات است، كه كمترين حسنه اش سنگينتر از ده برابر كوه احد خواهد بود.

و هر كس يك شب تمام به عبادت به سر برد، در حالي كه قرآن شريف را تلاوت كند و همه شب را در ركوع و سجود و ذكر خدا باشد، به قدري به او اجر داده مي شود كه كمترين مقدارش آن است كه گناهانش بريزد و پاك شود، مانند روزي كه از مادر متولد شده و به شماره ي تمام حسنات و درجات براي او پاداش است، و مشعلي از نور در قبر او زنند، و تيرگي گناه و حسد را از قلب او برطرف سازند، و او را از عذاب قبر ايمن گردانند، و بيزاري و برات آزادي از جهنم را به او عطا كنند، و در زمره ي آن كساني كه از عذاب الهي در امانند، محشور مي شود و پروردگار به فرشتگان مي فرمايد:

اي فرشتگان من! نظر كنيد به بنده ي من، شبي را به عبادت به جهت طلب خشنودي من به سر برد، او را داخل در فردوس كنيد، و از براي او در آنجا هزار شهر است، در آن شهرها آنچه ميل انسانها باشد، مهيا و از آنچه چشمها لذت مي برند، موجود است و سعادتهايي كه به دل هيچ كس خطور نكرده است. به علاوه، آنچه از احترامات و افزونيها و تقرب و نزديكي كه برايش مهيا نموده ام.» [1] .



[ صفحه 48]