سحرخيزان افتخار كنند كه خداوند به آنها در مقابل فرشتگان مباهات مي كنند، و علت اين مباهات را رسول خدا (ص) در حديثي مي فرمايد: «اذا قام العبد من لذيد مضجعه و النعاس في عينيه ليرضي ربه - جل و عز - بصلاة ليله، باهي الله به ملائكته، فقال: اماترون عبدي هذا، قد قام من لذيد مضجعه الي صلاة لم افرضها عليه اشهدوا اني قد غفرت له»؛ هنگامي كه انسان از بستر لذتبخش خود برخيزد، در حالي كه چشمانش خواب آلوده است براي اينكه با نماز شبش پروردگار خود را خشنود كند خداوند در مقابل فرشتگانش به آن بنده مي نازد و مي فرمايد: آيا بنده مرا



[ صفحه 33]



نمي بينيد كه از رختخواب گوارايش برخاسته است براي نمازي كه من بر او واجب نكردم. گواه باشيد كه او را بخشودم. [1] .