1- از ابي حازم از سهل بن سعد روايت كرده اند كه گفت: «در حيني كه نزد رسول خدا (ص) نشسته بوديم و ايشان اوصاف بهشت را برايمان مي گفت، صحبت بدين جا كشيد كه در بهشت نعمتهايي هست كه نه هيچ چشمي ديده و نه هيچ گوشي شنيده و نه به قلب كسي خطور كرده، آنگاه اين آيه ي شريفه را تا آخر آيه ي بعد از آن تلاوت كرد: «تتجافي جنوبهم عن المضاجع».

2- و در «مجمع» آمده كه از امام صادق (ع) روايت شده است كه آن حضرت فرمود: «هيچ حسنه اي نيست مگر آن كه ثوابي براي آن بيان شده، مگر نماز شب كه خداي عزوجل ثواب آن را بيان نكرد به خاطر عظمتي كه داشت».

3- در «درالمنثور» است كه ابن جرير از «مجاهد» روايت كرده كه گفت: رسول خدا (ص) مسأله ي شب زنده داري را براي ما مي گفت، ديدگانش پر از اشك شد، به طوري كه اشك از ديدگانش فروريخت و مي خواند: «تتجافي جنوبهم عن المضاجع». [1] .



[ صفحه 20]