از مولي ملامحسن فيض كاشاني:

بسم الله الرحمن الرحيم



هر كه نه (گوياي تو [1] ) خاموش به

هرچه نه ياد تو، فراموش به



سپاس و ستايش كريمي را سزد كه با كمال كبريا [2] و عظمت و استغناء و عزت، در لطف و مرحمت و باب عطوفت و رأفت (را) به روي بندگان گشوده و اصناف خلائق را از شريف و وضيع و خاص و عام رخصت مكالمه و مخاطبه [3] و مناجات و عرض حاجات ارزاني فرموده. هر كه رازي دارد، با جناب وي - روي به روي - تواند گفت و هر كه نيازي آرد - در حضرت او به مشافهه [4] عرض تواند نمود.

نه بر درش وزيري برگماشته، كه به كمك رشوه، به او متوسل بايد بود، و نه وكيلي بازداشته، كه به دست آويز پيشكش، به وي توسل بايد نمود، نه پاسباني و نه درباني، و نه ترس از چوبكي [5] غضباني.



هركه خواهد، گو بيا و هرچه خواهد، گو بگو

گير و دار و حاجب و دربان، در اين درگاه نيست





[ صفحه 20]



همه كس را - در همه جا، و همه وقت - به جانب او راه است و از ظاهر و باطن همه در همه حال - آگاه، دولت ابدي و سلطنت سرمدي، او را مي سزد و بس. تعالي جنابه و تقدس.

از غايت رأفت و نهايت رحمت و فرط كرم و كرامتي كه به بندگان دارد، ايشان را در هر شبانه روز - در پنج وقت (پنج نوبت) به (نماز) امر فرموده، تا تكرار ذكر و تجديد عهد - در ساعات متقاربه - وسيله تقرب [6] بندگان گردد به آن جناب، و سبب بارور شدن حب [7] حب [8] در دل ايشان شود، نسبت به رب الارباب. و ساعتي چند به خضوع و خشوع روي نياز بر آستانه خداي بنده نواز كارساز، نهند و راز دل بر حضرت علام الغيوب، عرضه دهند، غم خود با لطف او گويند و دواي درد خويش از كرم او جويند، تا او (جل جلاله) از روي تفضل و تعطف [9] ، ناتمامي هر كس را - به قدر استعدادش - تمام نمايد و شكستگيش را درستي انعام [10] فرمايد.



كريمي بر در دل ها نشسته

درستي بخش دل هاي شكسته



فشكرا له ثم شكرا له

علي ما هدانا لشكر النعم



و صلي الله علي خير خلقه محمد و آله و سلم.



[ صفحه 22]