روز آخر
روز آخر هنگام مغرب، پزشكان با توجه به آنكه حساسيت امام را
[ صفحه 101]
به نماز مي دانستند، صدايشان كردند و گفتند: آقا! وقت نماز است.
امام كه از ساعت يك و نيم بعدازظهر بي هوش شده بودند، نسبت به اين صدا عكس العمل نشان دادند. همه ما شاهد آن بوديم كه ايشان در آن حالت بي هوشي با حركات دست و ابروها، نماز مغرب را به جاي آوردند. [1] .
پاورقي
[1] فرشته اعرابي.