مهم ترين عمل امام، نماز ايشان بود. ايشان تا آخرين لحظه حتي نافله ي نماز را ترك نكردند. حتي وقتي كه نمي توانستند لبشان را تكان بدهند، با حركت هاي انگشت نماز مي خواندند. من اين را كاملا حس مي كردم. برخي از پزشكان فكر مي كردند ايشان چيزي مي خواهند، ولي من گفتم كه خير، ايشان دارند نماز مي خوانند. اين اهميت نماز بود و آخرين پيام امام، نماز بود. [1] .