يك شب در قم مهمان دكتر باهر بودم. ايشان كه رياست بيمارستان آيت الله گلپايگاني را بر عهده داشتند، برايم نقل كرد: وقتي از منزل آقاي اشراقي خبر دادند امام دچار ناراحتي قلبي شده اند، به سرعت رفتم، فشار ايشان به پنج رسيده بود و اين از نظر طبي نقطه مرگ بود؛ ولي خدا به آن جناب لطف خاص داشت. برنامه هاي اوليه را انجام دادم و به ايشان گفتم كه حركت نكنيد؛ پس از دو ساعت آماده حركت شدند.

گفتم: چرا؟

فرمودند: «نماز».

گفتم: شما در فقه مجتهديد من در طب، حركت براي شما به فتواي طبي من حرام است، خوابيده نماز بخوانيد و ايشان با دقت، نظر من را عمل كردند. [1] .



[ صفحه 95]