بعد از چند روز، بيماري به سرعت در بدن منتشر شد. ديگر چهره ها در هم فرورفته و اميدها در نوسان افتاده بود. در هر فرصت كه براي غذا دادن به ايشان مي رفتيم، توصيه هاي اخلاقي را فراموش نمي كردند. چندين بار به من و همشيره ها فرمودند: «راه آخرت سخت است، گناه نكنيد، ترك گناه آسانتر از عذاب خداست، نماز را حتي اگر در پياده رو خيابان باشد، اول وقت بخوانيد»، يك بار هم شنيدم كه فرمود: «خدايا ديگر مرا بپذير». [1] .



[ صفحه 87]