وقتي امام تازه از عمل جراحي فارغ شده بودند دكترها اصرار داشتند با توجه به اينكه معده ايشان جراحي شده است، امام چند قاشق سوپ را كه با داروهايي مخلوط شده بود ميل بفرمايند. اتفاقا اين امر، به دليل اينكه امام اولين بار پس از عمل جراحي بايد مختصري غذا مي خوردند و براي دكترهاي معالج بسيار مهم بود، مصادف بود با اقامه نماز اول وقت ظهر و عصر كه امام در طول عمر پربركت خودشان بدان اهتمام و توجهي خاص داشتند؛ به دليل اين همزماني صرف غذا و اقامه نماز، امام از دكترها خواستند اجازه دهند غذا را پس از نماز ميل كنند؛ اما دكترها اصرار به خوردن غذا قبل از نماز داشتند. امام مرا طلبيده و خواستند اگر امكان دارد اين امر به تعويق بيفتد؛ اما من هم كه نگران حال امام بودم نظر دكترها را تأييد كردم و عرض كردم بهتر است همين حالا قبل از نماز غذايتان را ميل بفرماييد. امام با زبان گله به من فرمودند: «من از شما گله دارم. چرا شما اجازه مي دهيد برنامه هاي من به هم بخورد.» بعد كه حاج احمد آقا خدمت ايشان رسيده بود امام باز از بنده به خاطر اين امر گله كرده بودند. [1] .



[ صفحه 86]