حضرت امام در ايام بستري، با اينكه از جايشان نمي توانستند حركت كنند و روي تخت خوابيده بودند، گرچه اين جور مواقع معمولا آدم اصلا حوصله ندارد؛ ولي واقعا براي من جالب بود كه دعاي وضو را روي تخت زمزمه مي كردند. همان آداب؛ يعني مزه مزه كردن دهان، استنشاق و دستها را اول بشويند و ما هم سعي مي كرديم آب اضافه نريزيم فقط در آن حدي كه ناراحت نشوند. وقتي هم كه مي خواستند نماز بخوانند باز همان آداب را داشتند،



[ صفحه 81]



ايشان روي تخت خوابيده نماز مي خواندند؛ ولي عمامه را حتما مي بايست مي بستند، عطر را بايد مي زدند و آن چيزهايي كه بالاخره آداب نماز بود، قبل از نماز ايشان همه را انجام مي دادند. يعني يادشان نمي رفت و به صورت ملكه اي برايشان درآمده بود و هميشه انجام مي دادند. [1] .