صحنه گريه و زاري در نماز امام را يك بار ديگر غير از بيماري ايشان پشت در منزلشان شنيده بودم. شب بود من آمدم از بغل اتاقشان رد بشوم، آنجا من به گوشم رسيد كه ايشان كه تنها بودند در اتاق گريه مي كردند. واقعا يك حالت خاصي بود كه من اصلا نمي دانم چه بگويم. انگار مثل كسي كه اولين بار است كه به محبوب خود رسيده، درست همين حالت. به شدت گريه مي كردند و اين قدر درجه گريه بالا بود، كه من متوجه نمي شدم چه مي گويند. [1] .