حضرت امام در اولين شب اقامتشان در پاريس در آپارتمان كوچكي اقامت كردند. هنگام خواب، ايشان به اتاق خود رفتند. ما هم در اتاق مقابل نشسته بوديم. ساعت دو بعد از نيمه شب كه به وقت نجف چهار و به وقت تهران چهار و نيم بعد از نيمه شب بود، امام از اتاق خود بيرون آمدند، وضو گرفتند و برگشتند. هنوز حدود چهار ساعت به اذان صبح مانده بود. تعجب كرديم كه چرا ايشان اين قدر زود بلند شده اند. صبح معما حل شد. زيرا امام سؤال فرمودند: اينجا چطور است؟ ديشب هر چه نشستم كه صبح شود نماز بخوانم، هوا روشن نشد. معلوم شد كه امام به عادت هر شب و مطابق افق نجف اشرف، دو ساعت به اذان صبح مانده، براي نماز شب بلند شده اند. خدمت ايشان عرض كرديم: افق اينجا با نجف دو ساعت تفاوت دارد. فرمودند: «بياييد ساعت مرا درست كنيد.» [1] .



[ صفحه 56]