يك بار ايشان همراه مرحوم آقا مصطفي به منزل ما تشريف آوردند. ظهر كه شد، نگاهي به فرزندشان كردند و فرمودند: «ظهر است، بايد نماز بخوانيم. قبله كدام طرف است؟» همان جا ايستادند و نماز خواندند. [1] .