اوايل جنگ بود كه ناگهان صداي ضدهوايي به گوش ما رسيد و ما چون تا آن روز با صداي ضدهوايي آشنا نبوديم، احساس كرديم كه هر صدا به منزله انفجار يك بمب است؛ لذا سراسيمه به اتاق امام رفتيم. ديدم امام در ايوان اتاق مشغول نماز و عبادت هستند. گويي اصلا صدايي نشنيده و اصلا متوجه ورود ما به اتاق نشده اند. [1] .



[ صفحه 8]