اگر به دعاهاي سالار شهيدان در شب و روز عاشورا توجه كنيم،



[ صفحه 65]



درمي يابيم كه سراسر عرفان است. مهلت خواستن براي دعا و نماز در شب عاشورا نشانه عرفان آن حضرت است. امام حسين عليه السلام در شب عاشورا به نزديكان مي فرمايد: «امشب را مهلت بگيريد تا به نماز و مناجات بپردازيم، چه او (خدا) مي داند كه نماز، دعاي زياد و استغفار را دوست مي دارم.»

عارف، دوست نماز است و چشم او با نماز و دعا و زمزمه و مناجات خنك مي شود.

نه تنها سالار شهيدان، بلكه همه اصحاب با وفاي او اين چنين بودند كه درباره آنان آمده است: «لهم دوي كدوي النحل». [1] .

مناجات و ركوع و سجود آنها نشانه عرفان ناب، و رجزخواني و شعار [ايشان] در ميدان نبرد، حماسه ي آنان است.