از نظر فقه شيعه در نماز واجب، لازم است كه بعد از حمد يك سوره ي كامل خوانده شود. اهل تسنن خواندن سوره ي كامل را لازم نمي دانند يك مقداري از سوره ولَو يك آيه كوچك را كافي مي دانند. معمولا در مسجدالحرام، مسجد النبي ديده ايد ائمه جماعت آنجا خيلي وقتها از يك قسمت قرآن، وسط يك سوره اي شروع مي كنند. هفت تا هشت آيه مي خوانند بعد هم همانجا پايان مي دهند. ولي در فقه شيعه لازم شمرده شده است كه بعد از حمد يك سوره تمام خوانده شود، و چون يك سوره ي تمام بايد خوانده شود فقها شبهه مي كنند كه سوره ي «و الضحي» را به تنهائي يا سوره ي «الم نشرح» را به تنهائي بخواهند بخوانند. چون اين دو تا احتمالا



[ صفحه 263]



يك سوره است و بنابراين اگر يكي از اين ها را بخوانند مثل يك سوره ي ناقص است. همان طوري كه درباره ي سوره «الم تر كيف فعل ربّك باصحاب الفيل» و سوره ي «لايلاف قريش» هم همين حرف هست كه اين دو تا يك سوره است نه دو سوره. [1] .

امام صادق عليه السلام فرمود: سوره ي والفجر را در نوافل و فرائض خودتان بخوانيد كه سوره ي جدم حسين بن علي است. عرض كردند به چه مناسبتي سوره جد شماست؟ فرمود آن آيات آخر سوره والفجر مصداقش حسين است، آنجا كه مي فرمايد:

«يا اَيَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّةُ، ارْجِعي اِلي رَبِّكِ راضيةً مَرْضيةً، فَادْخُلي في عِبادي وَ ادْخُلي جَنَّتي». [2] ، [3] .