اسلام هيچ عبادتي را بدون نيت نمي پذيرد و نيت از نظر اسلام داراي دو ركن است. يكي اين كه عمل بايد از روي توجه باشد نه از روي عادت، آن چنان عادتي كه انسان بدون اينكه خودش توجه داشته باشد كأنه بدنش دارد عمل را انجام مي دهد، مثل خيلي كارهايي كه انسان بدون توجه انجام مي دهد مانند راه رفتن. انسان وقتي دارد راه مي رود توجه ندارد كه دارد راه مي رود، از روي بي توجهي است. [پس اولين ركن نيت اين است كه انسان] بايد ذهنش را متمركز كند به طوري كه عمل از روي توجه باشد نه بي توجهي. اين كه مي گويند استدامه ي نيت هم شرط است براي همين است. توجهي هم كه [در ابتداي نماز] داري كافي نيست؛ يعني اگر انسان در وسط نماز آن چنان از كار خود غفلت كند كه بايد متوجهش كرد، نمازش باطل است.

ركن دوم نيت، اخلاص است و اين كه انگيزه ي انسان از عمل چيست.

[بنابراين دو ركن نيت به اين شرح است]:

1- چه مي كنم

2- براي چه اين كار را انجام مي دهم

«چه مي كنم» اصل نيت است كه حتما بايد براي نزديكي به خدا و رضاي او باشد.