باز مي گويد عبادت كه مي خواهي بكني يك وقت مشخص و معيني دارد و دقيقه اش هم حساب مي شود. وقت نماز صبح از اول طلوع صبح تا اول طلوع آفتاب است و اگر عمدا يك دقيقه قبل از طلوع صبح يا بعد از طلوع آفتاب شروع كني، نمازت باطل است، بايد بين اين دو تا باشد. اگر بگوئي آقا من فعلا خوابم مي آيد من ديشب بيداري كشيده ام، الان يك ساعت به طلوع صبح مانده، خدا كه خواب و بيداري ندارد، مگر خدا در بين الطلوعين ( العياذ بالله) لباس رسميش را مي پوشد و آماده براي قبول كردن نمازها مي شود؟ براي خدا كه تمام ساعات و همه لحظات علي السويه است «لا تَاْخُذُهُ سِنَةٌ وَ لا نَوْمٌ» [1] من شب بيداري كشيده ام، خيلي خوابم مي آيد، مي خواهم نيم ساعت زودتر نمازم را بخوانم، ابدا! انضباط و وقت را بايد بشناسي، جز در وقت خودش در وقت ديگر نبايد نماز بخواني. آيا از نظر خدا فرق مي كند كه اين وقت يا آن وقت باشد؟ نه، از نظر تو فرق مي كند، تو بايد با اين نماز تربيت شوي، اگر شب تا دو نيمه شب هم بيدار بودي، بايد بين الطلوعين بيدار شوي و نمازت را بخواني و نماز ظهر و عصر هم همين طور است، قبل از وقت قبول نيست، بعد از وقت هم قبول نيست. مغرب و عشا هم همين طور است. [2] .

[مسأله ي ديگري كه در باب نماز مورد توجه واقع شده] دقت زياد نسبت به مسأله ي وقت است به طوري كه دقيقا روي دقيقه و ثانيه آن حساب مي شود. بدون شك اين امر در روح عبادت و رابطه انسان با خدا مؤثر نيست كه مثلا اگر ما يك دقيقه قبل از زوال ظهر نماز را شروع كنيم آن حالت تقرب و توجه قلب به خدا پيدا نمي شود ولي



[ صفحه 204]



همين قدر كه زوال ظهر انجام شد تقرب ايجاد مي شود. ولي اسلام اين را شرط قرار داده و نخواسته هرج و مرجي از نظر وقت و زمان باشد. نوعي وقت شناسي و تمرين احترام گذاردن به نظم زماني و وقتي است.

مثلا نماز را مي خوانيم، بعد متوجه مي شويم كه در وقت نبوده، يا قسمتي از آن در وقت بوده و قسمت ديگر نبوده. اين نماز باطل است. ولي اگر شخص اشتباه كرده و عمد نداشته باشد، نمازش را قبل از وقت شروع كند و مثلا يك ركعت آن در وقت باشد، نمازش درست است.