در نهج البلاغه مطالب مربوط به اهل سلوك و عبادت فراوان آمده است، به عبارت ديگر: ترسيمهايي از چهره ي عبادت و عبادت پيشگان شده است، گاهي سيماي عباد و سلاك از نظر شب زنده داريها، خوف و خشيتها، شوق و لذتها، سوز و گدازها، آه و ناله ها، تلاوت قرآنها ترسيم و نقاشي شده است، گاهي واردات قلبي و عنايات غيبي كه در پرتو عبادت و مراقبه و جهاد نفس نصيب شان مي گردد بيان شده است، گاهي تأثير عبادت از نظر «گناه زدائي» و محو آثار تيره ي گناهان مورد بحث قرار گرفته است، گاهي به اثر عبادت از نظر درمان پاره اي بيماريهاي اخلاقي و عقده هاي رواني اشاره شده است و گاهي ذكري از لذتها و بهجت هاي خالص و بي شائبه و بي رقيب عباد و زهاد و سالكان راه به ميان آمده است.



[ صفحه 185]