قرآن مي فرمايد: «الا المصلّين - الذينهم علي صلواتهم دائمون» آنهايي كه در نماز خود مداوم هستند. مقصود چيست؟ در اينجا روايات، خوب معني مي كنند. از حضرت امام صادق عليه السلام و حضرت امام باقر عليه السلام روايت كرده اند در اينجا منظور نوافل است. چون در مورد فرائض نمي گويد كه اين ها مثلا، نماز صبحشان ترك نمي شود، وقتي كه مي گويد «الا المصلّين»، يعني كسي كه لااقل فريضه اش را انجام مي دهد، كافي نيست و بايد نوافل را نيز انجام دهد.

اثر نوافل در تربيت انسان بيش از فرائض است. چون فرائض، حالت وجوب و



[ صفحه 184]



اجباري دارد، ولي نافله كه مستحب است و اجباري نيست و از روي ميل و رغبت پذيرفته است، اثر بيشتري دارد. آنوقت در باب نوافل هم گفته اند، كه نوافل را يكبار خواندن و يكبار نخواندن هم كار صحيحي نيست. مثلا آدم يكدفعه نافله صبح را بخواند يكدفعه نخواند، يكدفعه نافله مغرب را بخواند يكدفعه نخواند، يكدفعه نافله عشاء و نافله شب را بخواند و يكبار نخواند، به اين صورت اثر نمي بخشد بلكه مداومت در مستحبات اثر دارد. پس انسان هلوع آفريده شده است. همه انسانها، شامل مؤمنين و نمازگزاران نيز مي شود. اما انسانهاي ديگر، اين حالت كه براي ابتدائي كمال است، ولي بعد بايد تبديل به حالت كاملتر بشود، در آنها چنين نيست. تا آخر عمر به همين صورت مي باشد. ولي اين گروه بدليل اينكه نمازگزاران هستند ديگر اينجور نيستند «الا المصلّين - الذين هم علي صلواتهم دائمون»، اين يك عامل تربيت است. [1] .