صديقه كبري فاطمه زهرا سلام الله عليها وقتي كه پدر بزرگوارشان دستور تسبيحات معروف را به ايشان دادند ( سي و چهار بار الله اكبر، سي و سه بار الحمدلله و سي و سه بار سبحان الله كه ما هم معمولا بعد از نماز به عنوان تعقيب، يا در وقت خواب مي خوانيم)، رفت سر قبر عموي بزرگوارش جناب حمزة بن



[ صفحه 182]



عبدالمطلب، و از تربت شهيد براي خود تسبيح درست كرد، اين ها معني دارد!، يعني چه؟ خاك شهيد محترم است، قبر شهيد محترم است، من براي عبادت خدا كه مي خواهم اذكار خود را بشمارم نيازمند به سبحه ام (تسبيح) چه فرق مي كند كه دانه هاي تسبيح از سنگ باشد يا چوب يا خاك، و از هر خاكي آدم بردارد، برداشته است، ولي من اين را از خاك تربت شهيد برمي دارم. و اين نوعي احترام به شهيد و شهادت است، نوعي به رسميت شناختن قداست شهادت است. تا آنكه بعد از شهادت وجود مقدس امام حسين عليه السلام خودبخود لقب سيدالشهدا از جناب حمزه گرفته شد و داده شد به نوه ي برادر بزرگوارش حسين بن علي عليه السلام و بعد از آن ديگر اگر كسي بخواهد از خاك شهيد تبرك بجويد از خاك حسين بن علي عليه السلام تهيه مي كند ما كه مي خواهيم نماز بخوانيم، و از طرفي سجده بر فرش و بر مطلق مأكول و ملبوس را جايز نمي دانيم با خود خاكي يا سنگي برميداريم، ولي به ما پيشوايان ما گفته اند حالا كه بايد بر خاك سجده كرد بهتر كه آن خاك از خاك تربت شهيدان باشد، اگر بتوانيد از خاك كربلا براي خود تهيه كنيد كه بوي شهيد ميدهد. تو كه خدا را عبادت ميكني سر بر روي هر خاكي بگذاري نمازت درست است ولي اگر سر بر روي آن خاكي بگذاري كه تماس كوچكي، قرابت كوچكي، همسايگي كوچكي با شهيد دارد و بوي شهيد مي دهد اجر و ثواب تو صد برابر مي شود.

امام فرمود: سجده كنيد بر تربت جدم حسين بن علي عليه السلام، كه آنوقت نمازي كه بر آن تربت مقدس سجده كرده ايد حجابهاي هفتگانه را پاره ميكند يعني ارزش شهيد را درك بكن، خاك تربت او بنماز تو ارزش مي دهد. [1] .