اصل دومي كه قرآن بعد از ايمان به غيب شمرده است بپا داشتن نماز «و يقيمون الصلوة» است و مي توان گفت اصل اول يعني ايمان به غيب به نظام فكري و اعتقادي يك فرد مسلمان مربوط است و اصل دوم با خودسازي و اصل سوم يعني اصل انفاق كه بعدا بررسي خواهيم كرد، با جامعه سازي ارتباط دارد.

از اينجا به اهميت نماز پي مي بريم زيرا چنانكه ملاحظه مي كنيد يكي از پايه هاي دين شمرده شده است، و اگر هر مكتبي يك نوع طرح براي ساختن افراد خودش دارد؛ عبادت در سرلوحه برنامه پرورشي و تربيتي اسلامي قرار گرفته است و در رأس همه عبادت ها نماز است.

البته بايد توجه داشت كه قرآن مجيد نمي گويد نماز مي خوانند؛ بلكه مي فرمايد نماز را بپا مي دارند و فرق است ميان نماز خواندن و نماز را بپا داشتن. و اصولا مواردي كه در قرآن نماز خواندن تعبير شده است، در مقام مذمت است؛ يعني سخن از كساني بوده كه نمازهايشان ايراد داشته است. [1] .



[ صفحه 170]