قرآن فلسفه ي كلي جهاد را ذكر مي كند، عجيب است قرآن در بيان كردن حقايق و در اين كه نكات را يادآوري مي كند. كانّه مواجه شده با سؤالات و اشكالاتيكه مسيحيها مي كنند كه اي قرآن تو كتاب آسماني هستي، تو يك كتاب دينيي، تو چگونه اجازه ي جنگ مي دهي؟ جنگ بد چيزي است، تو همه اش بگو صلح، بگو صفا، بگو عبادت.

قرآن مي گويد: نه، اگر در مواقعي كه تهاجم از نقطه ي مقابل شروع مي شود اين طرف دفاع نكند سنگ روي سنگ بند نمي شود، تمام مراكز عبادت هم از ميان مي رود: «وَ لَوْلا دَفْعُ اللّهِ النّاسَ بَعْضَهُمْ بِبَعْضٍ لَهُدِّمَتْ صَوامِعٌ وَ بِيَعٌ وَ صَلَواتٌ و مَساجِدُ يُذْكَرُ فِيهَا اسْمُ اللّهِ». [1] .

اگر خدا به وسيله ي بعضي جلو تهاجم بعضي ديگر را نگيرد تمام اين صومعه ها، مراكز عبادت، خراب مي شود، مراكز يهوديها از بين مي رود، مراكز صوفيها، مساجد مسلمانها از بين مي رود يعني طرف تهاجم مي كند و هيچ كس آزادي پيدا نمي كند خدا را به اين شكل عبادت كند.

قرآن بعد هم وعده ي نصرت مي دهد: «وَ لَيَنْصُرَنَّ اللّهُ مَنْ يَنْصُرُهُ اِنَّ اللّهَ لَقَوِيٌّ عَزيز».



[ صفحه 135]



خدا هر كسي كه او را ياري كند يعني حقيقت را ياري كند، ياري مي كند، خداوند نيرومند و غالب است. [2] .