در ميان خودشان، با مسلمانها چطور؟ «رُحَماءُ بَيْنَهُمْ» مهربان، دوست، صميمي، باز وقتي مي رويم سراغ مقدسهاي خودمان، چيزي كه در وجود اين ها نمي بينيم، صميميت و مهرباني نسبت بديگران است. هميشه اخم كرده و عبوسند، با احدي نمي جوشند، با احدي نمي خندند، با احدي تبسم نمي كنند، بر سر همه مردم دنيا منت دارند، اين ها مسلمان نيستند، اين ها خودشان را به اسلام بسته اند. اينهم خصوصيت دوم، خوب آيا همين ديگر كافيست؟ شدت در مقابل كفار و مهرباني و صميميت نسبت به مسلمين براي مسلمان بودن كافي است؟ نه.