يكي از خاصيتهاي مسلمان و اولين خاصيتي كه قرآن كريم ذكر كرده است، شدت، قوت، و استحكام در مقابل دشمن است. اسلام، مسلمان سست را نمي پذيرد.

«وَ لا تَهِنوُا وَ لا تَحْزَنوُا وَ اَنْتُمُ الاَعْلَوْنَ اِنْ كُنْتُمْ مُؤْمِنينَ». [1] .

سُستي در دين اسلام نيست، «ويل دورانت» در كتاب «تاريخ تمدن: مي گويد:



[ صفحه 120]



هيچ ديني به اندازه ي اسلام پيروان خود را به قوت و نيرومندي دعوت نكرده است.

گردن را كج كردن، از گوشه لب آب ريختن، يقه باز بودن، يقه چرك بودن، خود را به ننه من غريبم زدن، پا را به زمين كشيدن، عبا را به سر كشيدن، اين ها ضد اسلام است. ناله كردن، آه كشيدن ضد اسلام است. «اَمّا بِنِعْمَةِ رَبِّكَ فَحَدِّثْ». [2] خدا بتو سلامت داده، قوت داده، خدا به تو قدرت داده، نيرو داده، تو كه مي تواني كمرت را راست بگيري چرا بيخود كج مي كني؟ تو كه مي تواني گردنت را راست نگهداري چرا بيخود كج مي كني؟ چرا بيخود آه مي كشي؟ آخر آه كشيدن يعني يك دردي دارم، خدا كه بتو دردي نداده، چرا آه مي كشي؟ اين كفران نعمت خداست. آيا علي همين طور راه مي رفت كه من و تو راه مي رويم؟ آيا علي اينجور عبا بر سر مي كشيد و اينور و آنور مي رفت؟!. اين ها از اسلام نيستند. اشداء علي الكفار در مقابل بيگانه، شديد، محكم و آهنين مثل سد اسكندر.