پيام توحيد اساسي ترين پيام قرآن و پايه تمام پيامهاي ديگر است. پيام توحيد اختصاص به پيامبر خاتم ندارد بلكه سرلوحه ي رسالت همه انبياء است.

از نظر قرآن مسأله به اين شكل مطرح است كه هيچگاه به مردم نمي گويد كه شما بايد اولا موجودي را عبادت كنيد و ثانياً موجودي كه عبادت مي كنيد بايد خدا باشد؛ خير، بلكه انسان نميتواند بدون عبادت زيست كند؛ همه مردم به شكلي و بنوعي عبادت و پرستش دارند و اين پرستش جزء غرائز ذاتي و فطري بشر است، يعني بشر فطرتا گرايش دارد كه يك چيزي را تقديس و تنزيه كند و خويشتن را به او نزديك نمايد.

اين گرايش در همه انسانها وجود دارد، و همه ماديون نيز پرستنده هستند حتي كارل ماركس مي گويد كه:

«من مي خواهم انسان را از پرستيدن غير انسان آزاد سازم؛ تا انسان خود را بپرستد».

وي نيز توجه دارد كه انسان بايد چيزي را پرستش كند ولي بگفته خود ميخواهد معبود حقيقي را نشان دهد.

پيام قرآن اين است كه اي انسان!؛ رب خود؛ پروردگار خود؛ صاحب اختيار خودت را بپرست. آن صاحب اختياري كه تمام هستي به اراده او وابسته است و اگر يك لحظه غافل گردد، «در هم فروريزند غالبها».

«الذي خلقَكم و الذين من قَبلكم...» [1] .

«كسي كه شما و گذشتگان شما را آفريده است». [2] .