مي فرمايد: بهترين نمازها با جهاد، توأم است.

مي پرسم: «جهاد اكبر يا اصغر؟»

- هر دو؛ خاصه جهاد اكبر كه اهميت بيشتري بر آن، مترتب است.

حكايت

صحابه وقتي از يك غزوه، برمي گشتند و به پيروزي خود و شكست خصم شان دلشاد بودند، پيغمبر فرمود: «رجعلنا من الجهاد الاصغر الي الجهاد الاكبر» يعني از رزم كهين بازآمديم به سوي كارزار مهين. [1] .



اي شهان! كشتيم ما، خصم برون

ماند خصمي زو بتر، در اندرون



كشتن اين، كار عقل و هوش نيست

شير باطن، سخره ي خرگوش نيست



دوزخ است اين نفس و، دوزخ اژدهاست

او به درياها، نگردد كم و كاست



هفت دريا را، در آشامد هنوز

كم نگردد، سوزش آن، خلق سوز



سنگ ها و كافران سنگدل

اندر آيند، اندرو، زار و خجل



هم نگردد، ساكن از چندين غذا

تا ز حق آيد، مرا در اين ندا



سيرگشتي، سير؟ گويد: ني هنوز

اينت آتش، اينت تابش، اينت سوز





[ صفحه 123]





عالمي را، لقمه كرد و، در كشيد

معده اش، نعره زنان «هل من مزيد»



حق، قدم بر وي نهد، از لامكان

آن كه او ساكن شود، از كن مكان



چون كه جزو دوزخ است، اين نفس ما

طبع كل، دارد هميشه، جزوها



اين قدم، حق را بود، كو را كشد

غير حق، خود كي كمان او كشد؟



در كمان، ننهند الا تير راست

اين كمان را، باژگون كز تيرهاست



راست شو، چون تير، واره از كمان

كز كمان، هر راست بجهد، بي گمان



چونك واگشتم، ز پيكار برون

روي آوردم، به پيكار درون



«قد رجعنا من جهاد الاصغر»يم

با نبي، اندر جهاد اكبريم



قوت از حق، خواهم و، توفيق و، لاف

تا به سوزن، بركنم اين كوه قاف



سهل، شيري دان، كه صف ها بشكند

شير، آن است آن كه، خود را بشكند [2] .