نماز را گنجينه ي نفيس و رخشنده ي راز خوانده اند كه ظرف احصاء شمارشگران و كفِ گوهرخاي صرافان بازار فضل و معنا، دُرهاي شب چراغ و آفاق و انفس فروز آن را، چنان كه بايسته و شايسته است در بر نگرفته اند؛ مگر ظرف احصا و يد بيضاي حضرات معصومين (عليهم السلام) كه خود، نمازگزاران برتر همه ي تاريخ را اسوه اند و مقتدا؛ و نمازشان نيز به عنوان «احسن الصلوة» مقياس و معيار سنجش و گزينش نمازهاي نيكو است.

البته اين بدان معنا نيست كه نماز نمازگزاران از حيث رفعت و مرتبت با نماز معصومين(ع) همطراز گردد و برابري كند؛ چه اين امر دست نيافتني و محال است، اما بدان معنا است كه برپا دارندگان «صلاة»، بسته به ظرفيت وجودي و توانايي هاي خويش در مسير اعتلاي كيفي نماز و طاعات خود و كاستن از فاصله اي كه ميان آن و عبادات نمازگزاران برتر، موجود است، گام بردارند.

لازمه ي اين امر نيز آگاهي فرد، است نسبت به مؤلفه ها و خصايصي كه



[ صفحه 10]



واصفان و مفسران فرزانه، بر نماز نمازگزارن فراز پايه، مترتب يافته و بر شمرده اند؛ ويژگي هايي كه با معرفت پيدا كردن نسبت به آن ها و سعي و مجاهده مي توانند دروني شوند و عبادات را به وجود ذي جود خويش بيارايند.

ناگفته پيدا است كه با تحقق اين مهم، آدمي بر بلندايي مي خرامد و دامن مي كشد كه برتر از عقول و افهام است؛ چه:



رسد آدمي به جايي، كه به جز خدا نبيند

بنگر كه تا چه حد است، مقام آدميت



عنايت به چنين حقايق روشن و بلندي، نگارنده را، بر آن داشت كه به رغم بضاعت ناچيز علمي خويش در موضوع «نمازگزاران برتر و بهترين نمازها» انديشه و در بي كرانه ي آن، مختصر غوري كند تا بتواند در قالبي نمادين، مشتمل بر چندين ضيافت، پيرامون آن، مطلبي نوشته، تقديم خوانندگان محترم- به ويژه جوانان فرهيخته و دينمدار اين مرز و بوم اسلامي- نمايد، كه مصحف حاضر، حاصل آن است؛ اميد آن كه آنها را به كار آيد و مقبول نظرافتد.

برخود لازم مي دانم در سنه ي بزرگداشت يكصدمين سالروز ولادت با سعادت بزرگ نمازگزار عصر، حضرت امام خميني (عليه الرحمه)، ياد و خاطره ي معظم له و ديگر نشر دهندگان معارف بي انتهاي نماز را، در همه ي قرون و اعصار، گرامي داشته، توفيق رهروي صراط نوراني شان را براي همگان، تمنا كنم.

با آرزوي توفيق الهي

بيژن شهرامي



[ صفحه 11]