از جمله موانع قبولي عمل (نماز) «عجب» است و آن «بزرگ ديدن عمل خود» است و حقيقت آن، جهل به اين مطلب است كه همه ي خيرات و حسنات به خداوند نسبت دارد؛ چون توفيق خير از اوست. و همچنين كار خود را خالي از نقص ديدن و آن را سبب نجات خود شمردن، از جهل است.

در برابر عجب، مقصر دانستن خود است در مقام عمل به قسمي كه كار خود را هيچ پندارد در عين حالي كه به قدر امكان در عمل مي كوشد.