غرض از آن خالي بودن فكر است از غير آنچه به آن سرگرم است؛ يعني تنها متوجه نماز باشد همان طور كه در مطلب دوم اشاره شد و سبب حضور قلب در نماز، بيشتر به اين است كه نماز نزد او مهم باشد و اين مطلب پيدا نمي شود مگر وقتي كه راستي به حقارت دنيا يقين كند و باورش شود كه آخرت بهتر و پايدارتر است [1] و بداند كه وسيله ي تحصيل آخرت، نماز است همان طور كه در مطلب دوم نيز اشاره گرديد.