حضرت موسي بن جعفر عليهماالسلام پس از نماز صبح به سجده مي رفتند و سر از سجده برنمي داشتند تا روز بلند مي شد. [1] .

«تعفير»؛ يعني دو طرف صورت را به خاك رسانيدن، از نشانه هاي مؤمن است. [2] و موسي بن عمران به واسطه ي زياد تعفير نمودن و سجده ي پس از نماز (سجده ي شكر) به مقام نبوت رسيد.

از حضرت صادق عليه السلام مروي است كه: «هرگاه بنده اي به سجده رود و به مقداري كه يك نفسش تمام شود يا رب بگويد، حق تعالي مي فرمايد: لبيك! چه حاجت داري؟». [3] .

البته اگر مصلحت باشد هر چه بخواهد به او عطا مي فرمايد و اگر مصلحتش نباشد، ذخيره ي آخرتش مي فرمايد.



[ صفحه 118]