هر چند خداوند مالك دنيا و آخرت است ليكن اختصاص مالكيت او به روز جزا به جهت اظهار بزرگي آن روز مي باشد كه كمال قدرتش در زنده كردن مردگان و سرعت حساب اعمال خلايق از اول تكليف تا آخر عمرشان و ظهور آثار سطوت و انتقامش نزد آشكار شدن جهنم و دركاتش و به روز رحمت و كرامتش بر مطيعين به واسطه ي ديدن بهشت و درجاتش.

و سزاوار است در حال خواندن اين آيه و تذكر سختيهاي قيامت با دل بريان و چشم گريان باشد تا از سختيهاي آن روز در امان باشد.

در كافي مروي است كه: «حضرت علي بن الحسين زين العابدين عليهماالسلام هنگامي كه آيه ي مالك يوم الدين را مي خواند، آن را تكرار مي فرمود به قسمي كه گويي مي خواست جان از كالبدش جدا شود». [1] .