از جمله مقدمات نماز، پوشيدن لباسي است كه بدن نمازگزار را (به مقداري كه در رساله هاي عمليه ذكر شده) بپوشاند و طهارت آن لازم است. همچنين بايد غصبي نباشد. اينك گوييم در صورتي كه ستر عورت ظاهري واجب است البته پوشاندن عورات و قبايح باطني - كه عبارت از معاصي و رذايل اخلاقي است - لازمتر است، لباس تقوا از محرمات و رذايل اخلاقي برتر است. [1] .

نمازگزار بايد متوجه قبايح باطني خودش باشد و بداند هيچ چيز آنها را نمي پوشاند به جز پشيماني و حيا و خوف از خداوند. آنگاه در برابر حق تعالي مثل بنده اي كه از مولاي خودش فرار كرده باشد، مانند آن عبد گريزپايي كه با مولاي خود مخالفتها نمود ولي فهميد راهي و پناهگاهي جز درگاه او ندارد لذا برگشته در حالتي كه از شدت خوف و حيا سر به زير است.

البته كسي كه امروز در اين درگاه خودش را سر به زير دانست، فردا



[ صفحه 80]



سرفراز خواهد بود و از سر به زيري فرداي قيامت در امان خواهد بود. در قرآن مجيد مي فرمايد:

«اگر ببيني هنگامي كه گنهكاران سرهايشان را (از خجالت) نزد پروردگارشان به زير افكنده اند». [2] .