مطهر دوستي دنيا نيز متذكر شدن به مرگ و قيامت و لقاي خداست.

بايد آمال و آرزوها را كم كرد و ناپايداري دنيا را از نظر دور نداشت.

ظهور رائحه ي كريهه و بوي گند لاشه ي اين نجاست (دنيادوستي) و متأثر شدن از آن، پس از مرگ خواهد بود؛ ولي در همين عالم نيز براي اولياي حق آشكار است كه: «الدنيا جيفة و طالبها كلاب». [1] .

«دنيا چون لاشه ي مردار است و خواهان لاشه، سگانند».



[ صفحه 78]