پنجم: از نجاسات باطني حب به دنيا و غفلت از ياد حق است كه هر كس آن را بخواهد، تا آن جا كه اراده ي حق باشد به او مي دهند، ولي از آخرت بي بهره است. [1] .

بوي گند نجاسات دنيادوستي كه چون شراب در نجاسات ظاهري است، از ساير نجاسات، سخت تر و بدتر است. همان طور كه شراب آدمي را مست و بي عقل مي كند، كسي كه مست دنيادوستي مي شود، از حد انسانيت تنزل مي كند و به راستي كه ريشه و منشأ هر فسادي است. [2] .