سوم: از نجاسات باطني ظلم است كه به منزله ي خون در نجاسات ظاهري است و مطهرش خوف از عذابهاي الهي است كه براي ستمگران معين فرموده و در قرآن مجيد بيان فرموده است.

چهارم: متابعت و ميل به شهوات است كه به منزله ي بول و غايط در نجاسات ظاهري است و راستي برطبق فرموده ي رسول خدا صلي الله عليه و آله كه: «آدمي ظرفي را بدتر از شكمش پر نمي كند»، شري نيز چون متابعت و ميل به شهوات نيست.

مطهرش نيز آب جوع (گرسنگي) و تفكر در فناي لذتهاي دنياست و نخستين درجه ي آن به اين است كه تا گرسنه نشود، چيزي نخورد و تا هنوز ميل به خوراك دارد، از خوردن دست بردارد. همچنين در جهت نيت سعي كند قصدش اصلاح شود؛ يعني خوردن و بهره هاي مادي اش به قصد تقويت بدن براي عبادت و همچنين خدمت به عيال و دستورات الهي باشد.



[ صفحه 77]